പത്തുമാസം ഉദരത്തില് ചുമന്നു
വേദനയുടെ ആകാംഷയുടെ
പരിഭവമില്ലാത്ത നാളുകള്
പിറന്നു വീണപ്പോള് ചുടുചുംബനം
മാറോടു ചേര്ത്ത് അമിഞ്ഞയൂറ്റി
എത്ര ചവിട്ടി ഞാനാ ആ ഉധരത്തില്
പരിഭവം പറഞ്ഞില്ല പകരം തലോടിയെന്
തലമുടികള് ..........................................
പിച്ചവെച്ചനാളുകള് എനിക്ക് മാര്ഗദര്ഷി
എന്റെ കളികൂട്ടുകാരി എനിക്ക് എല്ലാം എല്ലാം....
ഞാനെത്ര കാഷ്ടിച്ചു ആ മടിയില്
ദേഷ്യമോ അതും എന്നോട്......?
ഇല്ല ഇല്ലേ ഇല്ല ....................
ഒരു പൂവിതളിനു സുഗന്ധം പോല്
യെന് നാസികകളില് മന്ദമാരുതനായി
പൂന്തേന് നുകരാനെത്തുന്ന ചിത്രശലഭമായി ..
അറിയില്ല . ചിത്ര കാവ്യ വര്ണ്ണതീതമായി
യെന് മുന്നിലെ മനോഹര ശില്പ്പം .........
ചിറകിനടിയില് ഒളിപ്പിച്ചു
പൂവിതളിന്റെ മനോഹാര്യത
ഞാന് കണ്ടു ആ മുഖത്ത്
പരിമളം നശിക്കാത്ത പനനീര്പൂപോലെ
ഞാനറിയുന്നു ആ വിരഹം ,
പ്രവാസം ഒരു കൈപ്പുനീര് പോലെ
ആ പൂന്തോട്ടം എനിക്ക് ഒരുക്കിയ
വസന്ത കാലം അതുമാത്രം എന് സ്വന്തം
എനിക്ക് പോകണം ആ പൂന്തോട്ട റാണിയെ
കാണാന് എനിക്ക് ആകവിളത്ത് നല്കണം
ചുടുചുംബനം എനിക്ക് നടക്കണം
ആകൈപിടിച്ച് .അതെ എന്നെ തരാട്ടിയ ..........
സുഗന്ധം ആസ്വദിച്ചു ഞാന് വളരും ................